Tytuł: Diana
Zachowany: tak
Dział: Rzeźba
Określenie zabytku: Popiersie
Autor:Jean A. Houdon (1741-1828)
Czas powstania: 1777 r., 1780 r. (datowana i sygnowana w dwóch miejscach)
Wysokość: 63 cm
Szerokość: 45 cm
Głębokość: 37 cm
Waga: 65 kg
Technika: Rzeźba
Materiał: Marmur biały
Sygnatura: Sygnatura artysty na prawym ramieniu
Cechy identyfikujące:
Sygnatura:
1. wyryta na prawym ramieniu, pod spodem: „houdon, / 1780.”;
2. wyryta na plecach, u dołu rzeźbionego pasa: „A. HOUDON, F. AN. 1777”
Właściciele dzieła w chwili utraty: Państwowe Zbiory Sztuki – Łazienki – Warszawa
Strata wojenna: Tak
Los obiektu do momentu utraty:Rzeźba wchodziła w skład kolekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pozostawała w Pałacu na Wodzie do 1915 r. Wówczas wraz z tysiącami innych dzieł sztuki została wywieziona przez carską administracje do Rosji. Obiekt powrócił stamtąd w 1922 r. na mocy postanowień Traktatu Ryskiego.
Przyczyna utraty: wywóz
Data utraty: listopad 1940
Uwagi dotyczące okoliczności utraty: W czasie II wojny światowej Łazienki zostały zajęte przez okupacyjne władze niemieckie. W 1940 r. rzeźba Houdona została złożona w gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie. W listopadzie 1940 r. rzeźba wraz z pięćdziesięcioma sześcioma obrazami z Galerii Obrazów w Łazienkach została spakowana do skrzyni o numerze 109 i wywieziona do Krakowa.
Numer inwentarza w chwili utraty:PZS II a-5
Odnaleziony: Tak
Kraj przechowywania: Austria
Instytucja: im Kinsky
Okoliczności odnalezienia i stan zachowania dzieła: wystawiony na aukcji. informacja z maja 2015
Odzyskany: Tak
Okoliczności odzyskania: Odzyskanie dzieła było możliwe dzięki współpracy resortu kultury z Art Recovery Group działającą w tej sprawie w formule pro bono. Bezpośrednio zaangażowani w sprawę był Christopher Marinello, Dyrektor Generalny Art Recovery Group, jak również dr Hannes Hartung, Partner Zarządzający w kancelarii prawnej Themis Partners oraz dr Andreas Cwitkovits, który zapewnił obsługę prawną na gruncie austriackim. Sprawę udało się sfinalizować dzięki nieocenionej pomocy Artura Lorkowskiego, Ambasadora RP w Austrii oraz pracowników ambasady w Wiedniu, w szczególności Konsula Generalnego Andrzeja Kaczorowskiego. Dzięki dobrej woli dotychczasowego posiadacza popiersie zostało zwrócone stronie polskiej.
