Czas powstania: 1 ćw. IV w. p.n.e.
Opis: Glina, 6 x 12,5 cm
Właściciele dzieła w chwili utraty: Zbiory Ordynacji Czartoryskich w Gołuchowie
Uwagi dotyczące okoliczności utraty: Z wybuchem wojny część zbiorów w tym także niektóre z najcenniejszych waz greckich ( rython Brygosa nr 119, kantharos Sotadesa nr 76 ) zostały przewiezione do Warszawy i zamurowane w dwu pomieszczeniach piwnicznych domu Czartoryskich przy Kredytowej 12. Początkowo władze okupacyjne i dyrektor muzeum poznańskiego przemianowanego na Kaiser Friederich Museum in Posen dr Sigfried Ruhle nie zorientowali się, przejmując w maju 1940 r. zbiory gołuchowskie, że część obiektów została wywieziona. Istnienie braków stwierdził jednak zaraz potem architekt i archeolog a zarazem oficer SS prof. Schleif, który na rozkaz Goeringa zażądał przekazania zbiorów. Pozostałe w Gołuchowie zbiory zostały wywiezione do Poznania. Było natomiast jasne, że braków należało szukać u Ludwiki Czartoryskiej w Warszawie. Polecono wiec dyr. Lorentzowi przewieźć odebrane skrzynie z zabytkami do gmachu Muzeum Narodowego, w celu przepakowania i przekazania do Krakowa. Skrzynie rozpakowano w dniach 2 – 15 grudnia w obecności dr M.L. Bernhard i St. Gebethnera. Zbiory pozostały w Muzeum aż do wybuchu Powstania Warszawskiego 1 sierpnia 1944 roku. Po wybuchu powstania gmach muzealny został zajęty przez żołnierzy Wehrmachtu, którzy zajmując go przez cały czas trwania walk , część zabytków zniszczyli lub uszkodzili, część rozgrabili a to co zostało – wywieźli. Tymczasem wywiezioną latem 1940 r. do Poznania część zbiorów zdeponowano najpierw w hali Targów Poznańskich by po roku, przewieźć je do składnicy urządzonej w katedrze poznańskiej. W następnych latach to jest w 1942 – 44 dr Ruhl osobiście wywoził zabytki gołuchowskie i je składował w kryjówkach urządzanych w bunkrach w pobliżu Międzyrzecza i Sulęcina. W bunkrach tych znalazło się m inn. wszystkie wazy starożytne – greckie, południowo-italskie, egipskie, cypryjskie, etruskie i rzymskie, z wyjątkiem naczyń przechowywanych w Muzeum Narodowym w Warszawie Część odnalezionych po wojnie w zamku Fischhorn zbiorów została zwrócona zaraz po wojnie w 1946 r. Zasadniczy trzon kolekcji waz antycznych , z wyjątkiem części zagrabionej z Muzeum Narodowego w czasie Powstania, wywieziony przez Armię Czerwoną do Związku Radzieckiego i zdeponowany w Ermitażu, staraniem prof. St.Lorentza i K. Michałowskiego wróciły do kraju dopiero w r. 1956.
